راهکارهای نوین برای آموزشگران به‌منظور کاربرد فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در آموزش علوم

علوم مهندسی از جمله علومی است که با پیشرفت و توسعة هر کشور ارتباط تنگاتنگی دارد. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که کشورهای پیشرفته علی‌رغم تلاش گسترده‌شان نتوانسته‌اند افراد زیادی را در داخل کشور به این رشته‌‌های علوم مهندسی ‌و نیز علوم پایه جذب کنند. تحلیل‌های انجام شده نشان می‌دهد که یکی از دلایل این امر، روش‌های آموزش علوم به خصوص در دوران قبل از دانشگاه است. از سوی دیگر، مطالعات انجام شده تیمز نیز بیانگر بعضی از واقعیت‌ها در بار‌ه وضعیت نامطلوب شیو‌ه‌های آموزش علوم در بسیاری از کشورها از جمله کشور ایران است. عده‌ای از صاحبنظران معتقدند که برای بهبود بخشیدن به وضعیت فعلی علوم باید روش‌های متفاوتی برای تدریس و سازماندهی برنامه‌های درسی جستجو کرد. یکی از این راه‌ها توجه به فناوری‌های آموزشی و کاربست فناوری‌‌های نوین در آموزش است. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که برای ایجاد تغییر و تحول در آموزش علوم، بهره‌گیری از فناوری‌ها در تمام مراحل یاد دهی ـ یادگیری باید به منزله یک اصل تلقی شود و برای تأمین فناوری‌ها پیش‌ بینی‌های لازم به عمل آید. از سوی دیگر، ارتباط‌های آموزشگر و فراگیر باید از ارتباط‌های یک سویه به برقراری ارتباط‌های چند سویه سوق داده شود. این نقش هنگامی به خوبی ایفا می‌شودکه آموزشگران و فراگیران توانایی لازم برای بهره گیری از این فناوری‌ها را داشته باشند و به تأثیر فناوری بر اثر بخشی تدریس و یادگیری اعتقاد و ایمان داشته باشند؛ در غیر این صورت بهره‌گیری از این فناوری‌ها اثربخش نخواهد بود. لذا، با ارائه راهکارهایی در این مقاله، آموزشگران می‌توانند از ضعف خود در این زمینه آگاه شوند و در صدد رفع آن برآیند. در این مقاله با بهره‌گیری از نتایج پژوهش‌های انجام شده، در باره مطالبی مانند: اهمیت بهره‌گیری از فناوری، نقش فناوری در تدریس و یادگیری علوم و موانع بهره‌گیری از آن بحث و توصیه‌هایی درخصوص چگونگی بهره‌گیری از فناوری در آموزش علوم بیان شده است.